Spóźnione co najmniej o rok czystki w Platformie Obywatelskiej w końcu nadeszły. Chodzi oczywiście o aferę podsłuchową. Klucz co prawda nie do końca jest jasny, bo na liście zdymisjonowanych sporo osób brakuje, a z drugiej strony jest tam Arłukowicz – chyba jakby przy okazji. Mamy kilku ministrów i wiceministrów, jest marszałek sejmu, już rano ucieczką z Instytutu Obywatelskiego salwował się Sienkiewicz. I zapewne nie jest to ich ostatnie słowo. Głowy będą spadać, bo chodzi o ratowanie wizerunku partii przed nadchodzącymi wyborami.
Wątpię jednak czy jest jeszcze cokolwiek do ratowania. Wypowiedzi polityków partii rządzącej po raz kolejny dowodzą tezy, że ci ludzie do pełnienia żadnych funkcji publicznych się nie nadają. Marszałek sejmu oświadcza, że odchodzi „w trosce o Platformę Obywatelską”. Druga osoba w państwie jednym słowem nie zająknęła się na temat tego państwa, które winna godnie reprezentować. Interes partii bez żenady jest komunikowany całemu światu, a nagrodą będzie (co Radek z dumą obwieścił) pierwsze miejsce na liście PO w Bydgoszczy.
Pani premier nie jest wcale lepsza. Ona z kolei za afery z udziałem jej partii postanowiła przeprosić wyborców… PO. Nie wszystkich Polaków, tylko tych swoich. Przy okazji ujawniła znowu swoją ogromną niekompetencję. Jako premier (czwarta osoba w państwie) instruowała marszałka (drugą osoba w państwie) w sprawie jego dymisji. Zapowiedziała również, że nie przyjmie sprawozdania prokuratora generalnego za rok 2014, chociaż jej zastrzeżenia dotyczą wydarzeń z roku 2015.
Rok temu Donald Tusk grzmiał, że nie da się rozgrywać kelnerom, po czym uciekł do Brukseli. Niewyjaśnione machloje polityków Platformy wróciły ze zdwojoną mocą. Dokąd ucieknie Ewa Kopacz?
